Szczyt 753 m w środkowej części Gór Suchych. Wyrasta w postaci rozległej kulminacji nad dolina Złotej Wody i zabudowań Łomnicy na pn. Z grzbietem Gór Suchych łączy się poprzez nieco niższy Raróg. Ku pn. i wsch. zbocza Ostoii opadają stromo do obniżenia Górnej Bystrzycy. Stamtąd też prezentuje się najokazalej, sprawiając błędne wrażenie jednego z najwyższych szczytów całego pasma. Zbudowany z permskich porfirów (trachybazaltów) i tufów rolitowych) oraz melafirów (trachybazaltów), które na pn. i pn.- wsch. zboczu występują w postaci skałek i urwisk. We wschodnie zbocze Ostoii i Raroga wcinają się duże wyrobiska kamieniołomu melafirów w Głuszycy Górnej dawniej połączone kolejką linową z obiektem kruszarni kamienia niżej położoną tuż przy torach kolejowych. W melafirach Ostoii występuje wiele minerałów, m.in.,: baryt, chalcedon, jaspis z kalcytem, sanidyn i albit z labradorem . Znajdują się tu dwa już nie eksploatowane poziomy wydobywcze, dolny o grubości do 100 m i górny do 50 m. Wierzchołek i zbocza porastają dolnoreglowe lasy świerkowe i świerkowo- bukowe.