Od autora    Prolog    
  Część I    Część II    Część III    Część IV    Część V    
  Część VI    Część VII    Część VIII    Część IX    Część X    
  Posłowie    

     Funkcjonujące od wielu lat potoczne określenie powrotu Polaków na Ziemie Zachodnie jako na "ziemie poniemieckie" nie znajduje uzasadnienia w piastowskiej przeszłości Śląska. Śląsk był przede wszystkim słowiański. Za czasów Bolesława Chrobrego stał się ekonomicznie i administracyjnie integralną częścią państwa polskiego. Poprzez utworzenie biskupstwa we Wrocławiu podległego archidiecezji w Gnieźnie wszedł również do struktury organizacyjnej Kościoła polskiego.
     Upowszechniona na Śląsku w okresie rozbicia dzielnicowego kolonizacja na prawie magdeburskim wcale nie oznaczała germanizacji Śląska. Prawo czynszowe było wprawdzie niemieckie, ale nowi osiedleńcy byli w dużej mierze Polakami. Nieraz kolonizowano według prawa niemieckiego tę samą ludność, która dotąd na wsi siedziała. Niemcy ciągnęli wprawdzie do Polski, bo w Niemczech w II połowie XIII wieku panowało bezkrólewie, nieład i rozboje, ale ani ich nie było tak wielu, ani nie zapisali się tak chlubnie, jak sami to głoszą. Ludność słowiańska i bez nich znała się dobrze na uprawie roli i posługiwała się pługiem żelaznym, a pierwsze kopalnie rudy na Śląsku zakładali Włosi.
     Można więc śmiało przypuszczać, że pierwszymi osiedleńcami na terenach dzisiejszej Głuszycy byli Słowianie, a pierwsze budowle wznoszone były z inicjatywy książąt polskich.
Świadczą o tym chociażby interesujące dzieje zamku Rogowiec, najstarszego świadka dziejów naszych okolic. Znajdował się on na szczycie Jeleńca Małego - 809 m i nie ma chyba mieszkańca Grzmiącej, który nie potrafiłby wskazać drogi na ten szczyt, gdzie do dziś można oglądać ruiny budowli, a studenci archeologii z uczelni wrocławskich mają tu swój poligon doświadczalny.
     Zamek ten zbudował w roku 1292 Bolko I Świdnicki, prawnuk Świętej Jadwigi i Henryka Brodatego. Rogowiec stanowił więc kolejny gród obronny, podobnie jak Grodziec, Osiek, Stary Książ, Cisowiec, Radosno. Wszystkie one stały na straży granic księstwa, broniły do niego dostępu.
     Po roku 1301 zamek Rogowiec stał się siedzibą rycerzy rozbójników, którzy w sile około 100 osób łupili i plądrowali okolice, zapuszczając się aż do odległego o około 90 km Brzegu nad Odrą.
     Za panowania Bolka II Jaworsko-Świdnickiego na zamku zapanował ład i porządek. Lata 1361 - 1374 to najświetniejszy okres w historii zamku. Panem jego został dworzanin Bolka II, doradca i totumfacki jego żony Agnieszki, Mikołaj Bolcze.
     O dalszych losach zamku Rogowiec dowiadujemy się ze źródeł niemieckich z 1497 roku. Potwierdzają one całkowite zniszczenie wiosek Grzmiącej i Rybnicy w okresie wojen husyckich, toczonych na tym terenie w latach 1419 - 1463. W tym czasie Rogowiec dostał się w ręce rodu Schellendorfów, cieszącego się złą opinią z uwagi na prowadzone rozboje na pobliskich szlakach handlowych.
     W roku 1466 Hans i Nikolas von Schellendorf wzięli w zastaw od króla czeskiego Jerzego z Podiebradu zamek Książ. Nastąpiło wówczas połączenie pod jednym zarządem zamków: Książ, Rogowiec, Radosno. Zamki te obsiedli raubritterzy, sławni rycerze-rabusie, napadający na wędrownych kupców, którzy z towarami przemierzali szlak z Wrocławia do Pragi, wiodący między innymi przez Głuszycę, Rybnicę, Mieroszów.
     Wspólna akcja miast śląskich oczyściła zamki z rabusiów i stworzyła korzystne warunki do ponownej kolonizacji zniszczonych wiosek.
     Hans von Schellendorf za sprzeczny z prawem rozbój stracił zaufanie króla Czech, Macieja Korwina, który w 1483 roku, po uprzednim odebraniu mu praw zarządzania tymi zamkami, rozkazał zamki Rogowiec i Radosno zburzyć.
     Niebezpieczeństwo jakie stwarzały te zaszyte w lasach budowle okazało się dla władcy praskiego większe od ewentualnych korzyści z ich posiadania. Dobra ziemskie należące do Rogowca i Książa zarekwirowano dla korony czeskiej.
     Posiadłość Rogowiec liczyła wówczas 17 wiosek. Większość z nich istnieje do dziś, są to: Głuszyca, Grzmiąca, Rybnica, Radosno, a także Mieroszów z Różaną i Niedźwiedzica w dzisiejszej gminie Walim.